Pamiętnik PMa

Tak mi się poszczęściło w życiu, że uwielbiam to, czym się zajmuję zawodowo. Uznaję to za dar szczęścia, ponieważ wiem, że zakochać się w swej profesji to wcale nie taki częsty przypadek.

Oto mocno skondensowana lista czynników, które sprawiają, że kocham to co robię:

1. W projektach nieustannie się uczę

Każdy projekt to nowa porcja wiedzy, nowy zespół, nowy cel, nowe wyzwania, nowa organizacja i otoczenie. Na początku każdego projektu trzeba przyswoić porządną dawkę wiedzy.

2. Mój zawód daje mi ogromną swobodę

Dzisiaj zarządzam projektem w banku, jutro może poprowadzę projekt otwarcia oddziału firmy w Polsce. Mogę prowadzić projekty w dowolnej dziedzinie.

3. Uwielbiam pracę z ludźmi

Wspólne dążenie do celu, opracowanie planu, burza mózgów, motywacja zespołu, prowadzenie spotkań – to coś co mnie niesamowicie nakręca każdego dnia w pracy.

4. Lubię pracować w przejrzystej strukturze

Najlepiej mi się pracuje gdy wiem co leży w zakresie moich obowiązków i czego mogę oczekiwać od innych. W każdym projekcie dbam zorganizowanie zespołu, podział ról i zadań.

5. Moja praca zawsze ma sens

Gdy pracowałam w operacjach, często wątpiłam w sens mechanicznie wykonywanych przeze mnie zadań, będących elementem procesu operacyjnego. Często słyszane ‘Rób to w ten sposób, bo zawsze tak robiliśmy’ było dla mnie najskuteczniejszym demotywatorem do pracy. W projektach zawsze wiem dokąd zmierzam. Co więcej, rozumiem powiązanie tego, co robię ze strategią organizacji. Wiem jakie korzyści odniesie biznes gdy zakończę prowadzony projekt.

6. Lubię mieć wszystko pod kontrolą

W dobrze zaplanowanym projekcie wszystkie zadania mają sens. Znam kolejność zadań, wiem kto jest właścicielem poszczególnych działań, wiem jak długo będą trwały poszczególne fazy projektu. Znam ryzyka, które mogą się pojawić i zaplanowałam jak im zaradzę.

7. Lubię gdy dużo się dzieje

Projekty powstają w wyniku wizji, nowych strategii biznesowych często napędzanych przez zmieniające się otoczenie. Sukces odnoszą organizacje, które stawiają na dynamikę, elastyczność, a więc na ciągłe zmiany. W ten sposób raz przygotowany na początku projektu plan na 100% kilkakrotnie zmieni się w trakcie realizacji. Tak się składa, że lubię nowe wyzwania.

8. Zależy mi na kontaktach międzynarodowych

Wydaje mi się, że nic nie poszerza horyzontów tak jak poznawanie innych narodowości. Dodatkowo uwielbiam uczyć się języków obcych, a potem je praktykować. Zarządzanie projektami to dziedzina bardzo dobrze rozwinięta na całym świecie. Uwielbiam pracować w międzynarodowych zespołach projektowych. Taką możliwość dają mi międzynarodowe organizacje, takie jak PMI czy IPMA. Liczna organizowane w Polsce i zagranicą konferencje.

9. Mogę nieustannie rozwijać swoje kompetencje

W zarządzaniu projektami ciągle powstają nowe trendy, metodyki, standardy, certyfikaty. Naprawdę jest w czym wybierać.

10. Lubię efekt synergii

W projektach zawsze da się coś zrobić lepiej, wykorzystując potencjał zespołu, czy inne przedsięwzięcia w organizacji. Często wstępne prace nad zainicjowanym projektem otwierają mnóstwo nowych możliwości, odkrywają więcej potencjalnych korzyści biznesowych. W efekcie to, co wydawało się trudne do wykonania, jest nie tylko możliwe, ale i przyniesie więcej korzyści niż oczekiwano.

A Wy dlaczego lubicie zarządzać projektami?

Postanowiłam wprowadzić trochę porządków na blogu. Wpis O mnie uznałam za dość osobisty, stąd przenoszę go do działu Pamiętnik PMa:)

———————————————————————————————————–

Jak pokierowałam swoją przyszłością zawodową na samym początku? Z zamiłowania do nauki języków obcych wybrałam studia filologiczne, a z czysto praktycznego podejścia do życia równolegle studiowałam ekonomię. W ten sposób opanowałam język chorwacki oraz zgłębiłam tajniki handlu międzynarodowego.

Swoją karierę zawodową zaczęłam od pracy jako analityk raportów finansowych spółek giełdowych z regionu Europy Środkowo-Wschodniej. Tak, tak – znajomość języka chorwackiego okazała się w mojej pracy niezbędna! Szczerze mówiąc byłam wniebowzięta, że mogę wykorzystać ten niespotykany język w pracy, a do tego połączyć go z wciągającą mnie coraz bardziej ekonomią. Z czasem zostałam trenerem, mentorem analityków opracowujących dane finansowe zawarte w raportach spółek. Rozwiązywałam zapytania od klientów. Współtworzyłam politykę analizy danych finansowych, konkretnie przemiany tych danych w czytelne i porównywalne dla inwestorów wskaźniki. Byłam członkiem kilku zespołów międzynarodowych, koordynowałam prace projektowe w regionie EMEA, inicjowałam projekty – wszystko to jeszcze wtedy zupełnie nieświadomie i intuicyjnie, nie marząc nawet o roli Project Managera. Jak już wiecie z poprzednich wpisów, ta rola przyszła do mnie sama. Otrzymałam awans na Kierownika Projektów w zupełnie innym dziale. Zanim sama zorientowałam się jak bardzo uwielbiam zarządzanie projektami, moi koledzy stwierdzili, że po prostu się do tego nadaję.

W jaki sposób rozwijałam swoją pasję? Już jako świeżo upieczony Kierownik Projektów rozpoczęłam współpracę z Project Management Institute w Gdańsku, gdzie przez kilka lat pełniłam rolę członka zarządu. W tym czasie współorganizowałam wiele seminariów, uczestniczyłam w konferencjach w Polsce i zagranicą, prowadziłam warsztaty dla wolontariuszy, zarządzałam projektem EWC, który opisałam w jednym z wcześniejszych wpisów. Odbyłam również liczne szkolenia. Poznałam wielu doświadczonych project managerów. Zyskałam mentorów oraz licznych przyjaciół, z którymi do dziś dzielimy się wspólną pasją. Z czasem uzyskałam certyfikat PMP. Skończyłam studia podyplomowe z zarządzania projektami. Przez pewien okres pełniłam również rolę członka zarządu w Project Management Institute, Poland Chapter. O tym co mi dało członkostwo w PMI i dlaczego polecam wszystkim działanie w jakiejkolwiek tego typu organizacji mówi prezentacja umieszczona na blogu pt. Moja przygoda z PMI.

Na co dzień zarządzam projektami. Większość projektów w moim portfolio to przedsięwzięcia międzynarodowe. Do tej pory miałam niewątpliwą przyjemność zarządzania wirtualnymi zespołami multikulturowymi, zlokalizowanymi w Azji, Europie, Afryce, Ameryce Północnej i Południowej. Pracowałam dla znanych korporacji międzynarodowych z branży finansowej. Prowadziłam wiele projektów i programów z różnych dziedzin. Przykładowe przedsięwzięcia, za które byłam odpowiedzialna to: usprawnienie bazy danych, wdrożenie nowej aplikacji, systemu, automatyzacja, reorganizacja działów, transformacja firmy pod kątem nowej strategii, ekspansja centrum outsourcingu w Polsce, zarządzanie programem zmian w produktach firmy na życzenie wybranego klienta, wdrażanie nowych klientów. Posłużą one jako case studies do moich dalszych wpisów. Sporadycznie prowadzę również szkolenia z dziedziny zarządzania projektami, udzielam usług doradczych dla firm, występuję na konferencjach, prowadzę warsztaty… piszę bloga 🙂

Czy project management to wszystko? Otóż nie. Nadal rozwijam swoje zamiłowanie do ekonomii, a w  szczególności do finansów. Pasjonują mnie rynki kapitałowe, instrumenty finansowe, giełdy, źródła finansowania działalności przedsiębiorstw. Obecnie pracuję nad doktoratem z zarządzania finansami i pełnię rolę członka rady nadzorczej spółki oferującej usługi księgowe online.

Jak już się domyśleliście, uwielbiam Chorwację, a tak naprawdę kocham całe Bałkany. Ten obszar zadziwia mnie swoją różnorodnością na każdym kroku. Jego mieszkańcy emanują niesamowitą swobodą. Będąc na bieżąco z tym co dzieje się na Bałkanach, w wolnej chwili spełniam się jako redaktor portalu Balkanistyka.org. Uczę się języków obcych gdy tylko nadarzy się okazja, a od pewnego czasu (dobrych parę lat temu) pokochałam bieganie. Biegam dużo i regularnie. Bieganie to dla mnie czas na reset, przemyślenia, złapanie innej perspektywy. Czasem bieganie zastępuje jazda rowerem, którą tak samo uwielbiam. Pozwala dotrzeć dalej, zobaczyć więcej. Z bardziej statycznych zajęć, dużo gotuję, rzadko według przepisu i prawie nigdy to samo danie.  Gotowanie to zajęcie, które pozwala mi się twórczo wyżyć. Może z czasem napiszę co nieco i o tych pasjach. Choć niekoniecznie na tym blogu 🙂

Dosyć o mnie, wystarczy. Teraz macie pełny obraz autorki wpisów na tym blogu. Następne artykuły już tylko o project managemencie przez pryzmat własnych doświadczeń. Znowu będzie lżej się pisało. Uff!

Dzisiaj chciałabym się z Wami podzielić swoimi przemyśleniami na temat roli jaką odegrała pewna osoba napotkana na mojej ścieżce zawodowej.

Tak jak pisałam we wcześniejszych wpisach, gdy zostałam Kierownikiem Projektu, ruszyłam na bardzo intensywne poszukiwania źródeł wiedzy na temat project managementu. O tej dziedzinie mało wiedział mój przełożony (w każdym razie udzielał mi bardzo skromnych wskazówek), a ja byłam żądna informacji. Nie rozumiałam do końca na czym polega moja rola. Tej wiedzy nie posiadali również członkowie zespołu, którym miałam zarządzać.

—————————————————————————
Pozwolę sobie na małą dygresję. Oto ona:

Do dziś mam problemy by wytłumaczyć ludziom czym właściwie zajmuję się w pracy. Prawie każda rozmowa na ten temat kończy się nieśmiałym potakiwaniem przy towarzystwie niepewnego uśmiechu na twarzy. Te rozmowy  są dość schematyczne. Oto przykładowa rozmowa na temat tego czym się zajmuję. Załóżmy, że odbywa się na mniej formalnym spotkaniu towarzyskim:
– Ania, a Ty czym się zajmujesz w pracy?
– Jestem Project Managerem, zarządzam projektami.
– Acha… – tu pada dość długa chwila milczenia – To co właściwie robisz w pracy?
– Zarządzam projektami: gdy w firmie pojawia się potrzeba biznesowa wykonania jakiegoś przedsięwzięcia, zazwyczaj dość kompleksowego, które angażuje do pracy wiele różnych działów, to do koordynacji takiego przedsięwzięcia potrzebna jest jedna osoba. I taką osobą jestem ja.
W oczach widzę wyraźny brak zrozumienia i sama czuję się winna, że nie potrafię tego lepiej wyjaśnić, więc po chwili dodaję:
– Dostaje cel od biznesu, rozwijam go, formułuję wokół niego ‘business case’. Następnie buduję zespół, który będzie pracował nad tym przedsięwzięciem. Kolejne kroki to stworzenie planu projektowego i wykonanie tego planu. Moim zadaniem jest upewnić się, że całe przedsięwzięcie zakończy się sukcesem, biznes będzie na bieżąco informowany o postępach prac, zaistniałych problemach, potencjalnych ryzykach, nowych rozwiązaniach.
– Hm.. Brzmi bardzo ciekawie…
Po pewnym czasie i kilku wypitych drinkach mój poprzedni rozmówca podchodzi do mnie i pyta:
– Ania, to co Ty właściwie robisz w pracy?
—————————————————————————

Dążę do tego, że zawód kierownika projektu jest wciąż nieznany, dla wielu osób brzmi bardzo enigmatycznie. Zapewne wynika to w dużej mierze z faktu, iż jest to stosunkowo nowa profesja. Została oficjalnie zdefiniowana i nazwana w Stanach Zjednoczonych w latach 60. Na początku dotyczyła głównie budownictwa oraz projektów IT.

Jeśli po kilku latach pracy jako project manager bez sukcesów wyjaśniam na czym polega mój zawód, nic dziwnego, że miałam poważne problemy ze zrozumieniem swojej roli jako świeżo upieczony kierownik projektów.

Dlatego właśnie tak ważną rolę odegrała w mojej karierze, moja teraz już wieloletnia przyjaciółka, Małgorzata Kusyk. Małgosia była jedynym PMem w polskim oddziale firmy, w którym obie pracowałyśmy. Ja zostałam drugim. Małgosia szybko stała się dla mnie kopalnią wiedzy, szczególnie tej empirycznej, niesamowicie ważnej w naszym zawodzie. Była dla mnie chodzącą inspiracją. Imponowała swoją przebojowością i  konkretną definicją roli project managera, którą konsekwentnie promowała w swoim (naszym) otoczeniu. Udzieliła mi wielu wskazówek na temat możliwości rozwoju kariery kierownika projektów. Poznała z wieloma praktykami. Zaraziła zamiłowaniem do PMI. Małgosia była i do dziś jest moim mentorem. Nie pracujemy już w tych samych firmach, jednak nadal często rozmawiamy. Opowiadamy sobie co słychać w naszych projektach, nad jakim problemem aktualnie pracujemy. Zdarza się, że mamy inne zdanie, dyskutujemy, sprzeczamy się. Małgosia do dziś jest dla mnie źródłem inspiracji. Uwielbiam rozmowy z Małgosią. Nic nie daje mi takiej motywacji do pracy jak rozmowy z Małgosią o projektach, które prowadzimy, o spotkaniach na których byłyśmy, o ciekawej książce którą jedna z nas przeczytała, o nowym wpisie na blogu. Myślę, że jesteśmy na etapie, na którym dajemy sobie wiele nawzajem.

Dlatego, zachęcam Was byście wypatrzyli takiego mentora w swoim środowisku. Najlepiej żeby był to ktoś reprezentujący innego PMa niż Wy. Może różnić się od Was latami doświadczenia, branżą w której zarządza projektami, podejściem do project managementu, metodami, które zna i którymi się kieruje. Takie urozmaicenie nie jest warunkiem koniecznym, jednak według mnie niesamowicie wzbogaca i gwarantuje rozwój każdej ze stron. Nie jesteście jeszcze PMami? Tymbardziej poszukajcie mentora!

Jeśli nie macie pomysłów jak znaleźć mentora, jak zacząć rozmowę, w jaki sposób ugryźć ten temat, piszcie do mnie, chętnie podpowiem: anna.erdma@gmail.com

Wpis ten dedykuję oczywiście Małgosi. Jeśli jesteście zainteresowani jej sylwetką, zapraszam również na jej bloga: http://agilepm0.blogspot.com. Naprawdę bardzo ciekawy, profesjonalny blog!